Impingement posterior

Mechanisme van letsel:
– Posterieur impingementsyndroom van de enkel treedt op wanneer er compressie is tussen het posterieure talusproces (sprongbeen) en de achterrand van het scheenbeen. Deze compressie kan te wijten zijn aan repetitieve plantairflexie activiteiten, zoals balletdansen of voetbal. De aandoening kan verergerd worden door de aanwezigheid van een os trigonum of een Stieda-proces.

Voorgeschiedenis:
– Patiënten met posterieur impingementsyndroom presenteren vaak pijn aan de achterkant van de enkel, vooral tijdens geforceerde plantairflexie. De pijn kan scherp zijn en kan gepaard gaan met zwelling. De aandoening kan acuut zijn, volgend op een enkelverstuiking, of chronisch door repetitief trauma.

Specifieke Tests:
– De diagnose kan worden bevestigd met klinische tests zoals de “geforceerde plantairflexietest” of het “posterieure impingement teken.” Deze tests reproduceren de symptomen van de patiënt wanneer de voet in plantairflexie wordt gedwongen. Beeldvormende studies, zoals röntgenfoto’s of MRI, kunnen ook nuttig zijn bij het identificeren van botafwijkingen of ontsteking van zachte weefsels.

Behandeling:
– De initiële behandeling omvat aanpassingen van activiteiten om de verergerende bewegingen te verminderen. Dit kan het vermijden van activiteiten die overmatige plantairflexie omvatten. Conservatieve benaderingen van behandeling worden vaak eerst geprobeerd, wat het verwijderen van irriterende belastingen, het verminderen van ontstekingen en een geleidelijke terugkeer naar pijnvrije activiteit omvat. Specifieke behandelingen kunnen ijs, mobilisaties en zachte rekoefeningen omvatten. Zodra de initiële ontsteking afneemt, kan een rek- en versterkingsprogramma voor de omliggende weefsels en spieren beginnen. NSAID’s worden vaak voorgeschreven voor deze aandoeningen, en corticosteroïde-injecties, vaak begeleid door echografie, worden overwogen wanneer conservatieve benaderingen hebben gefaald.