Heup instabiliteit

Patiënthistorie
Heup instabiliteit wordt gekenmerkt door een abnormale bewegingsvrijheid van de heupkop binnen de heupkom, wat leidt tot pijn en functionele beperkingen. Patiënten met heupinstabiliteit kunnen symptomen ervaren zoals pijn in de lies of zijkant van de heup, een gevoel van het ‘uit de kom schieten’ van de heup, klikken of knakken, en moeite met langdurig staan of lopen. De klachten kunnen verergeren tijdens activiteiten die de heup belasten, zoals sporten, rennen of hurken.

Risicoprofiel
De belangrijkste risicofactoren voor heupinstabiliteit zijn:
– Anatomische Afwijkingen: Afwijkingen zoals heupdysplasie, een afwijkende stand van hals van het bovenbeen of heupkop.
– Trauma: Acute letsels, zoals heupdislocaties of fracturen, kunnen leiden tot instabiliteit.
– Eerder Heupoperaties: Chirurgische ingrepen, zoals een kijkoperatie van de heup waarbij de gewrichtskapsel wordt geopend, kunnen de stabiliteit van de heup beïnvloeden.
– Sport en Activiteit: Sporten die repetitieve draaibewegingen en hoge impact vereisen, zoals voetbal, dansen, gymnastiek en golf, verhogen het risico.
– Genetische Predispositie: Aandoeningen zoals Ehlers-Danlos-syndroom of andere bindweefselaandoeningen kunnen leiden tot verhoogde gewrichtslaxiteit en instabiliteit.
– Zwangerschap: Hormonale veranderingen tijdens de zwangerschap kunnen bijdragen aan verhoogde gewrichtslaxiteit.

Diagnose
De diagnose van heupinstabiliteit wordt gesteld op basis van een combinatie van patiëntgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en beeldvorming.
– Klinische Tests: Specifieke testen zoals de apprehension-test en de dial-test worden gebruikt om de stabiliteit van de heup te beoordelen.
– Beeldvorming: Röntgenfoto’s, MRI en CT-scans kunnen helpen bij het visualiseren van anatomische afwijkingen en de mate van instabiliteit. MRI-artrografie kan nuttig zijn voor het detecteren van labrumscheuren en capsulaire laxiteit.
– Dynamische Beeldvorming: Fluoroscopie of dynamische echografie kan worden gebruikt om de beweging van de heup te evalueren tijdens actieve bewegingen.

Behandeling
De behandeling van heupinstabiliteit varieert afhankelijk van de ernst en oorzaak van de instabiliteit en kan zowel conservatief als chirurgisch zijn.
– Conservatieve Behandeling:
– Fysiotherapie: Gericht op het versterken van de heup- en rompspieren, verbeteren van neuromusculaire controle en optimaliseren van bewegingspatronen.
– Activiteitsaanpassing: Vermijden van activiteiten die de instabiliteit verergeren en het aanpassen van dagelijkse activiteiten om de belasting op de heup te verminderen.
– Bracing: Het gebruik van braces om de heup te ondersteunen en stabiliseren tijdens activiteiten.
– Chirurgische Behandeling:
– Arthroscopische Capsulaire Plicatie: Een minimaal invasieve procedure waarbij de gewrichtskapsel wordt aangespannen om de stabiliteit van de heup te verbeteren.
– Open Chirurgie: In ernstige gevallen kan een open chirurgische benadering nodig zijn om de heup anatomisch te herstellen en de stabiliteit te verbeteren.
– Labrumreparatie: Indien er een scheur in het labrum is, kan chirurgische reparatie nodig zijn om de stabiliteit van de heup te herstellen.
– Osteotomie (standscorrectie): In gevallen van ernstige anatomische afwijkingen kan een osteotomie nodig zijn om de positie van de heupkom of femur te corrigeren.

Preventie
Preventie van heupinstabiliteit richt zich voornamelijk op het minimaliseren van risicofactoren en het verbeteren van heupstabiliteit.
– Training en Oefeningen: Het implementeren van specifieke oefeningen gericht op het versterken van de heup- en rompspieren en het verbeteren van de neuromusculaire controle.
– Educatie: Atleten en coaches informeren over de juiste technieken en het belang van het vermijden van overbelasting van de heup.
– Vroege Interventie: Regelmatige screening en vroege behandeling van symptomen van instabiliteit kunnen verdere schade voorkomen.
– Gezondheidsbewustzijn: Personen met genetische aandoeningen die gewrichtslaxiteit veroorzaken, moeten zich bewust zijn van hun verhoogde risico en passende preventieve maatregelen nemen.

Conclusie

Heupinstabiliteit is een complexe aandoening die zorgvuldige diagnose en gerichte behandeling vereist om pijn te verminderen en functionele beperkingen te verbeteren. Een combinatie van klinische evaluatie en beeldvorming helpt bij het stellen van de diagnose, terwijl behandelingsopties variëren van conservatieve maatregelen zoals fysiotherapie tot chirurgische ingrepen. Preventieve maatregelen, waaronder training en educatie, spelen een cruciale rol bij het beheersen van deze aandoening en het voorkomen van verdere schade.

Bron: Hip Pain and Movement Dysfunction Associated With Nonarthritic Hip Joint Pain: A Revision, JOSPT 2023