Mechanisme van letsel:
Achillespees tendinopathie ontstaat door overbelasting van de Achillespees, vaak door repetitieve of intense belasting zoals hardlopen, springen of plotselinge veranderingen in beweging. Dit kan leiden tot microscopische scheuren in de peesvezels, die op hun beurt ontstekingsreacties en pijn veroorzaken. Factoren zoals een plotselinge toename in trainingsintensiteit, onvoldoende herstel, onjuiste looptechniek en het dragen van ongeschikt schoeisel kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van deze aandoening .

Voorgeschiedenis:
Belangrijke risicofactoren voor Achillespees tendinopathie omvatten eerdere enkel- of voetblessures, een voorgeschiedenis van overmatige fysieke activiteit zonder adequate rust, biomechanische afwijkingen zoals overpronatie of hoge voetbogen (pes cavus), en het gebruik van schoeisel met onvoldoende demping of ondersteuning. Leeftijd en geslacht spelen ook een rol, waarbij de aandoening vaker voorkomt bij middelbare leeftijd en oudere atleten, vooral mannen .

Specifieke tests:
De diagnose van Achillespees tendinopathie wordt gesteld door een combinatie van anamnese en fysiek onderzoek. Specifieke tests omvatten:
– Palpatie: Pijn en zwelling langs de Achillespees, vaak ongeveer 2-6 cm boven de aanhechting bij het hielbeen.
– Range of Motion (ROM) tests: Verminderde enkelbewegingen of pijn bij dorsaalflexie (optrekken voet) en plantairflexie (spitsen voet).
-Thompson test: Uitgevoerd door in de kuitspier te knijpen terwijl de patiënt op zijn buik ligt; een negatieve reactie (geen plantairflexie van de voet) kan wijzen op een volledige peesruptuur.
-Beeldvormende technieken: Echografie en MRI worden gebruikt om de diagnose te bevestigen, waarbij tekenen van peesverdikking, oedeem en structurele afwijkingen kunnen worden gedetecteerd .

Behandeling:
De behandeling van Achillespees tendinopathie is doorgaans conservatief en omvat:
-Rust en activiteiten aanpassing: Vermijden van belastende activiteiten en geleidelijke terugkeer naar activiteit.
– Fysiotherapie: Oefeningen gericht op het versterken van de kuitspieren en de Achillespees, evenals rekoefeningen om de flexibiliteit te verbeteren. Krachtoefeningen beginnen statisch (vasthouden vd beweging) en gaan bij progressie naar dynamisch oefeningen.
– Orthopedische hulpmiddelen: Gebruik van inlegzolen of aangepast schoeisel om biomechanische afwijkingen te corrigeren en de belasting op de pees te verminderen.
– Pijnmanagement: Het gebruik van ontstekingsremmers of pijnstillers. In sommige gevallen kunnen corticosteroïde-injecties overwogen worden, hoewel deze met voorzichtigheid moeten worden gebruikt vanwege het risico op peesruptuur.
-Shockwave therapie: Extracorporele shockwave therapie (ESWT) kan nuttig zijn bij chronische gevallen die niet reageren op andere behandelingen .

Bij ernstige of niet-reagerende gevallen kan een chirurgische ingreep noodzakelijk zijn om de beschadigde pees te repareren en de functie te herstellen. Na de operatie volgt een uitgebreide revalidatie om terugkeer naar volledige activiteit mogelijk te maken .