Peroneus tendinopathie

Mechanisme van letsel:
Peroneus tendinopathie wordt veroorzaakt door overbelasting van de peroneus pezen, die langs de buitenkant van de enkel lopen. Deze pezen zijn betrokken bij het stabiliseren van de voet en enkel tijdens beweging. Overmatige belasting kan optreden door repetitieve activiteiten zoals hardlopen, springen of plotselinge richtingsveranderingen, wat leidt tot microscopische scheuren en degeneratie van de peesstructuur. Biomechanische factoren zoals overpronatie (doorzakken van de voet) en onjuist schoeisel kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van deze aandoening .

Voorgeschiedenis:
Risicofactoren voor peroneus tendinopathie omvatten een voorgeschiedenis van enkelverstuikingen, overmatig gebruik van de peroneus spieren, slechte looptechniek en het dragen van ongeschikt schoeisel. Atleten die sporten beoefenen waarbij snelle zijwaartse bewegingen en abrupte stops en starts betrokken zijn, zoals basketbal, voetbal en tennis, lopen een verhoogd risico. Bovendien kunnen anatomische afwijkingen zoals hoge voetbogen (pes cavus) de belasting op de peroneus pezen vergroten .

Specifieke tests:
Diagnostische tests voor peroneus tendinopathie omvatten:
– Palpatie: Pijn en gevoeligheid langs de peroneus pezen, vooral achter de buitenste enkelknobbel (laterale malleolus).
– Range of Motion (ROM) tests: Beoordeling van enkelbewegingen om pijn te lokaliseren en bewegingsbeperkingen vast te stellen.
-Specifieke weerstandstests: Pijn en zwakte tijdens eversie (beweging van de voet naar buiten tegen weerstand).
-Beeldvormende technieken: Echografie en MRI kunnen worden gebruikt om de diagnose te bevestigen en andere pathologieën uit te sluiten. Deze technieken kunnen peesverdikking, vochtophoping en structurele afwijkingen aan het licht brengen .

Behandeling:
De behandeling van peroneus tendinopathie is multidisciplinair en omvat:
-Rust en activiteiten aanpassing: Het verminderen of vermijden van belastende activiteiten om de pezen de kans te geven te herstellen.
-Fysiotherapie: Gericht op het versterken van de peroneus spieren en omliggende structuren, evenals rekoefeningen om de flexibiliteit te verbeteren.
– Orthopedische hulpmiddelen: Inlegzolen of aangepaste schoenen om biomechanische afwijkingen te corrigeren en de belasting op de peroneus pezen te verminderen.
– Pijnmanagement: Het gebruik van ontstekingsremmers of pijnstillers om pijn en ontsteking te verminderen. In sommige gevallen kunnen corticosteroïde-injecties worden overwogen.
– Geleidelijke terugkeer naar activiteit: Een stapsgewijze hervatting van sportactiviteiten onder begeleiding van een fysiotherapeut om herhaling te voorkomen.

Door een combinatie van deze behandelingsstrategieën kunnen atleten vaak terugkeren naar hun sport zonder herhaling van de blessure.