Posterolaterale knie letsel

Patiëntenhistorie
Een posterolateraal knieletsel verwijst naar schade aan de structuren aan de buitenachterzijde van de knie, ook wel het posterolaterale hoekcomplex (PLC) genoemd. Dit gebied bestaat uit verschillende ligamenten, pezen en spieren, zoals het laterale collaterale ligament (LCL), de popliteuspees, de popliteofibulaire band, en de laterale meniscus. Deze structuren zijn cruciaal voor de stabiliteit van de knie, vooral bij het weerstaan van varuskrachten (naar buiten gerichte krachten) en externe rotatie. Letsels aan het posterolaterale complex komen vaak voor in combinatie met andere knieletsels, zoals voorste kruisband (AKB) of achterste kruisband (VKB) scheuren.

Patiënten met een posterolateraal knieletsel presenteren zich meestal met de volgende symptomen:
-Pijn aan de buiten- en achterkant van de knie: De pijn wordt meestal gevoeld aan de buitenzijde en achterkant van de knie, vooral bij activiteiten waarbij de knie buigt en draait, zoals traplopen of lopen op ongelijke ondergrond.
-Instabiliteit van de knie: Een veelvoorkomende klacht is het gevoel dat de knie “wegzakt” of instabiel aanvoelt, vooral bij het lopen of het maken van draaibewegingen. Dit komt doordat de posterolaterale structuren bijdragen aan de rotatiestabiliteit van de knie.
-Zwelling en stijfheid: Hoewel de zwelling meestal minder uitgesproken is dan bij VKB- of AKB-letsel, kan er enige zwelling optreden in de knie na het letsel.
-Moeite met lopen: Patiënten kunnen problemen hebben met lopen, vooral als ze de knie belasten tijdens het lopen op een ongelijke ondergrond of bij het traplopen.
-Beperkte bewegingsvrijheid: Stijfheid of een gevoel van strakheid aan de buiten- en achterkant van de knie kan optreden, wat kan leiden tot beperkingen in de bewegingsvrijheid.

Risicoprofiel
Verschillende factoren kunnen het risico op een posterolateraal knieletsel verhogen:

-Trauma of direct contact: Posterolaterale knieletsels komen vaak voor door direct trauma, zoals een harde klap aan de voorkant of zijkant van de knie tijdens een ongeval of sport. Dit is veelvoorkomend bij contactsporten zoals voetbal, rugby, en hockey.
-Auto-ongelukken: Bij verkeersongevallen kunnen de knieën direct tegen het dashboard slaan, wat kan leiden tot schade aan de posterolaterale structuren van de knie.
-Ski- en snowboardongevallen: Deze sporten, waarbij snelle draaiingen en onregelmatige bewegingen van de knie worden gemaakt, verhogen het risico op letsels aan het posterolaterale complex.
-Eerdere knieblessures: Mensen met een voorgeschiedenis van knieblessures, zoals VKB- of AKB-scheuren, lopen een groter risico op bijkomende schade aan de posterolaterale hoek van de knie.
-Verhoogde belasting van de knie: Activiteiten die de knie herhaaldelijk onder druk zetten, zoals krachttraining zonder goede techniek of plotselinge bewegingen zonder warming-up, kunnen de kans op letsel vergroten.

Diagnose
De diagnose van een posterolateraal knieletsel wordt gesteld door een combinatie van medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en beeldvormende technieken om de mate van de schade vast te stellen en andere letsels uit te sluiten.

-Medische geschiedenis: De arts zal vragen naar het mechanisme van het letsel, de aard van de pijn, en of er sprake is van instabiliteit of moeilijkheden bij het lopen, evenals eerdere knieblessures.

Lichamelijk Onderzoek:
-Varus stress test: Deze test beoordeelt de laterale stabiliteit van de knie. De arts duwt het scheenbeen naar buiten terwijl de knie licht gebogen is om de integriteit van het laterale collaterale ligament (LCL) te testen.
-Dial-test: Dit is een specifieke test om de mate van externe rotatie van het scheenbeen te beoordelen, waarbij overmatige rotatie kan wijzen op een posterolateraal knieletsel.
-Posterolaterale drawer-test: Dit is een test waarbij de knie in een lichte buiging wordt geplaatst, en de arts het onderbeen naar achteren en naar buiten duwt om de integriteit van de posterolaterale structuren te evalueren.
-Reverse pivot shift-test: Deze test beoordeelt de functionele stabiliteit van de posterolaterale hoek van de knie en kan helpen bij het identificeren van instabiliteit.

Beeldvorming
-Röntgenfoto’s: Röntgenfoto’s worden gebruikt om eventuele botbreuken uit te sluiten, vooral als het letsel te maken heeft met traumatische impact.
-MRI: MRI is de gouden standaard wat betreft beeldvorming voor het diagnosticeren van schade aan de posterolaterale structuren, omdat het gedetailleerde beelden biedt van de ligamenten, pezen, en andere zachte weefsels in de knie.
-CT-scan: Een CT-scan kan in zeldzame gevallen nuttig zijn om complexe botletsels of fracturen in het posterolaterale gebied te beoordelen.

Behandeling
De behandeling van een posterolateraal knieletsel hangt af van de ernst van de schade en de mate van instabiliteit. De behandeling kan zowel conservatief als chirurgisch zijn.

Conservatieve Behandeling
Conservatieve behandeling is meestal geschikt voor patiënten met milde letsels of gedeeltelijke scheuren in het posterolaterale complex. Dit omvat:
-Rust en ijs: Rust is essentieel om verdere schade aan de knie te voorkomen, en ijs kan worden gebruikt om zwelling en pijn te verminderen.
Fysiotherapie
-Spierversterking: Oefeningen gericht op het versterken van de quadriceps, hamstrings en heupspieren zijn essentieel voor het verbeteren van de stabiliteit van de knie en het ondersteunen van het posterolaterale complex.
-Proprioceptie-oefeningen: Deze oefeningen helpen om de balans en coördinatie te verbeteren, wat belangrijk is voor het herstellen van stabiliteit en het voorkomen van toekomstige letsels.
-Mobiliteitsoefeningen: Het herstellen van de volledige bewegingsvrijheid van de knie is een belangrijk doel van fysiotherapie.
-Brace: Het dragen van een kniebrace kan helpen om de knie te stabiliseren, vooral tijdens het lopen of het uitvoeren van activiteiten die de knie belasten.
-Pijnbestrijding: pijnstillers zoals NSAID’s (bijv. ibuprofen) kunnen worden gebruikt om pijn en ontsteking te verminderen.

Chirurgische Behandeling
Chirurgie is vaak nodig bij ernstige posterolaterale knieletsels, vooral als er sprake is van volledige scheuren van de ligamenten of ernstige instabiliteit. Chirurgie kan het volgende omvatten:
-Reconstructie van het posterolaterale complex: Bij ernstige schade worden de gescheurde ligamenten en pezen gereconstrueerd met behulp van weefsel uit het lichaam van de patiënt zelf (autograft) of van een donor (allograft). Dit wordt vaak gedaan in combinatie met reconstructie van andere beschadigde structuren, zoals de VKB of AKB.
-Behandeling van bijkomende letsels: Aangezien posterolaterale knieletsels vaak voorkomen in combinatie met andere ligamentletsels (zoals VKB- of AKB-scheuren), kan een gecombineerde chirurgische ingreep nodig zijn om de knie volledig te stabiliseren.
-Postoperatieve revalidatie: Na de operatie is intensieve fysiotherapie noodzakelijk om kracht, stabiliteit en bewegingsvrijheid in de knie te herstellen. De revalidatieperiode kan variëren van 6 tot 12 maanden, afhankelijk van de ernst van het letsel en de voortgang van de patiënt.

Preventie
Hoewel niet alle posterolaterale knieletsels kunnen worden voorkomen, zijn er verschillende maatregelen die het risico op letsel kunnen verminderen:

-Spierversterking: Regelmatige oefeningen gericht op het versterken van de quadriceps, hamstrings, en de heupspieren kunnen helpen om de knie te stabiliseren en het risico op letsel te verminderen.
-Neuromusculaire training: Oefeningen gericht op het verbeteren van balans, coördinatie en proprioceptie helpen om de knie beter te controleren tijdens bewegingen en het risico op letsel te verkleinen.
-Goede techniek bij sportactiviteiten: Het aanleren van de juiste technieken bij sporten zoals springen, draaien en landen kan de druk op de knie verminderen en het risico op letsel verkleinen.
-Gebruik van beschermende uitrusting: Bij contactsporten kan het dragen van braces of kniebescherming helpen om de knie te stabiliseren en het risico op letsel te verminderen.
-Vermijden van overbelasting: Het geleidelijk opbouwen van de trainingsintensiteit en het vermijden van overbelasting kan helpen om het risico op posterolaterale knieletsels te verminderen, vooral bij sporters of mensen met eerdere knieproblemen.

Conclusie
Posterolateraal knieletsel is een

relatief zeldzame, maar ernstige knieblessure waarbij schade optreedt aan de structuren in de achter- en buitenzijde van de knie, zoals het laterale collaterale ligament (LCL) en het popliteuspeescomplex. De diagnose wordt gesteld door middel van lichamelijk onderzoek en beeldvorming zoals MRI. De behandeling kan conservatief zijn (rust, fysiotherapie) of chirurgisch (reconstructie), afhankelijk van de ernst van het letsel. Preventieve maatregelen zoals spierversterking, neuromusculaire training, en het aanleren van goede technieken kunnen helpen om het risico op posterolaterale knieletsels te verminderen.

Bron: Knee Pain and Mobility Impairments: Meniscal and Articular Cartilage Lesions, JOSP 2010