Meniscus letsel

Patiëntenhistorie
Een meniscusscheur ontstaat vaak door een draaibeweging of plotselinge verdraaiing van de knie, vooral tijdens sporten of activiteiten die snelle richtingsveranderingen vereisen. Patiënten geven vaak aan een “knappend” gevoel te hebben gevoeld op het moment van het letsel, gevolgd door pijn en zwelling in de knie. Bij oudere patiënten kan een meniscusscheur echter geleidelijk ontstaan door degeneratie van het kraakbeen, zonder een duidelijke acute gebeurtenis.

Veelvoorkomende symptomen bij een meniscusscheur zijn:
– Kniepijn, vooral bij bewegingen zoals draaien of buigen van de knie.
– Zwelling van de knie, meestal binnen 24 uur na het letsel.
– Gevoel van blokkeren, klikken, of instabiliteit in de knie.
– Beperkte bewegingsvrijheid van de knie, met name bij volledig strekken of buigen.
– Moeilijkheden bij dagelijkse activiteiten zoals traplopen of hurken.

Risicoprofiel
De kans op een meniscusscheur neemt toe bij bepaalde activiteiten, leeftijden en omstandigheden. Risicofactoren zijn onder meer:

Sporten met hoge intensiteit: Sporten zoals voetbal, basketbal en tennis, die snelle bewegingen, draaiingen en veranderingen van richting vereisen, verhogen het risico op een acute meniscusscheur.
– Leeftijd: Naarmate men ouder wordt, neemt de kans op degeneratieve meniscusscheuren toe. Bij oudere volwassenen zijn meniscusscheuren vaak het gevolg van kraakbeenslijtage.
– Een eerdere voorste kruisband (VKB) blessure: Mensen met een VKB-blessure hebben een grotere kans op een meniscusscheur, vooral als de knie instabiel blijft.
– Vertraagde behandeling van knieletsels: Langdurige instabiliteit van de knie als gevolg van een eerdere blessure kan het risico op meniscusschade vergroten.
– Verminderde kniecongruentie: Mensen met afwijkende knie- of beenstand hebben meer kans op meniscusscheuren.

Diagnose
De diagnose van een meniscusscheur wordt meestal gesteld door een combinatie van lichamelijk onderzoek, beeldvorming en de medische geschiedenis van de patiënt.

– Lichamelijk Onderzoek: De arts voert vaak specifieke tests uit om de meniscus te beoordelen, zoals:
– McMurray’s test: Pijn of klikken tijdens de draaibeweging van de knie wijst op een meniscusscheur.
– Thessaly-test: De patiënt draait de knie bij een gebogen stand, waarbij pijn of instabiliteit een teken kan zijn van een scheur.
– Joint Line Tenderness: Druk op de gewrichtsspleet kan pijn veroorzaken bij een meniscusscheur.

– Beeldvorming: MRI is qua beeldvorming de goudenstandaard voor het bevestigen van een meniscusscheur, omdat het de zachte weefsels van de knie goed weergeeft. Een MRI kan de grootte, locatie en ernst van de scheur identificeren.

– Symptomen: Naast de lichamelijke tests wordt de diagnose vaak ondersteund door de volgende klinische bevindingen:
– Een draaiende beweging die de blessure veroorzaakte.
– Een gevoel van een scheur op het moment van letsel.
– Vertraagde zwelling (6-24 uur na het letsel).
– Pijn bij volledige strekking en buiging van de knie.
– Een ‘knappend’ of ‘klikkend’ geluid in de knie bij het bewegen.

Behandeling
De behandeling van een meniscusscheur varieert afhankelijk van de ernst, locatie van de scheur, leeftijd van de patiënt en de mate van fysieke activiteit. Er zijn zowel conservatieve als chirurgische behandelingen mogelijk:

Conservatieve Behandeling (Niet-chirurgisch)
– Rust, ijs, compressie en elevatie (RICE): Dit is de eerste stap bij de behandeling van een acute meniscusscheur om zwelling en pijn te verminderen.
– Fysiotherapie: Oefeningen gericht op het versterken van de spieren rond de knie en het verbeteren van de mobiliteit kunnen helpen bij het herstel, vooral bij kleine scheuren of degeneratieve scheuren bij oudere patiënten.
– Medicatie: Pijnstillers zoals NSAID’s (bijvoorbeeld ibuprofen) worden gebruikt om pijn en ontsteking te verlichten.
– Brace of krukken: In sommige gevallen kan een brace of het gebruik van krukken helpen om de knie te ontlasten tijdens het herstel.

Chirurgische Behandeling
Bij grotere scheuren, met name bij jongere patiënten of bij sporters, kan een operatie noodzakelijk zijn. Chirurgische opties zijn:
– Meniscectomie: Het verwijderen van een deel van de gescheurde meniscus, vooral bij onherstelbare scheuren.
– Meniscushechting: Dit wordt vaak uitgevoerd bij jongere, actieve patiënten, vooral als de scheur zich bevindt in het goed doorbloede gedeelte van de meniscus (de ‘rode zone’), wat genezing mogelijk maakt.
– Meniscustransplantatie: In zeldzame gevallen kan een meniscustransplantatie overwogen worden wanneer de gehele meniscus is verwijderd en er risico op vroege artrose bestaat.

De hersteltijd varieert afhankelijk van de behandeling. Na een meniscectomie kan de hersteltijd 3-6 weken zijn, terwijl een meniscushechting een langere hersteltijd van 3-6 maanden kan vereisen.

Preventie
Hoewel niet alle meniscusscheuren kunnen worden voorkomen, zijn er maatregelen die het risico kunnen verkleinen:

– Spierversterking: Regelmatige oefeningen om de spieren rond de knie (quadriceps en hamstrings) te versterken, kunnen de knie stabiliseren en het risico op blessures verkleinen.
– Goed schoeisel: Het dragen van goed passende schoenen met voldoende ondersteuning kan helpen om de knie te beschermen tegen overmatige druk en draaiingen.
– Correcte techniek en houding: Sporters dienen te letten op de juiste houding en techniek tijdens activiteiten zoals rennen, springen en draaien, om onnodige druk op de knie te vermijden.
– Warming-up en stretching: Een goede warming-up en stretching voor sportactiviteiten kan helpen om de spieren op te warmen en flexibiliteit te verbeteren, waardoor de kans op blessures wordt verminderd.
– Vermijden van overbelasting: Overmatige belasting van de knie, vooral bij zware sportactiviteiten, dient te worden vermeden.

Conclusie
Een meniscusscheur is een veelvoorkomende knieblessure die vaak ontstaat door een draaiende beweging van de knie, vooral bij sporters. De diagnose wordt gesteld op basis van klinische symptomen, lichamelijk onderzoek en MRI. De behandeling varieert van conservatieve methoden zoals fysiotherapie en medicatie tot chirurgische opties zoals meniscectomie of meniscushechting. Preventieve maatregelen zoals spierversterking en het vermijden van overbelasting kunnen helpen om het risico op meniscusscheuren te verminderen.

Bron: Knee Pain and Mobility Impairments: Meniscal and Articular Cartilage Lesions JOSPT 2010